ΔΑΣΗ ΚΑΙ ΔΑΣΙΚΕΣ ΕΚΤΑΣΕΙΣ ΔΩΡΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΥΣ ΟΜΙΛΟΥΣ
Το νέο δασικό νομοσχέδιο, που φέρνει προς ψήφιση η συγκυβέρνηση, προωθεί αποφασιστικά
την εμπορευματοποίηση των δασών προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, σχεδόν για κάθε
χρήση και διευκολύνει την υλοποίηση μιας σειράς επενδυτικών σχεδίων μονοπωλιακών ομίλων
σε βάρος των λαϊκών αναγκών. Υπηρετεί τον αστικό σχεδιασμό για την καπιταλιστική ανάπτυξη
του επόμενου διαστήματος και τους κλάδους που η άρχουσα τάξη προκρίνει ως κλάδους
προτεραιότητας.
Με το νέο δασικό νομοσχέδιο, επιτρέπονται πρακτικά όλες οι επεμβάσεις που
ενδιαφέρουν τους μονοπωλιακούς ομίλους στα δασικά οικοσυστήματα, εθνικούς δρυμούς,
προστατευόμενες περιοχές, συμπεριλαμβανομένων και παράκτιων, εξασφαλίζεται η «ελευθερία»
της επιχειρηματικής δραστηριότητας των τουριστικών, βιομηχανικών, κατασκευαστικών και
μεταλλευτικών ομίλων . Επιτρέπει τη χωροθέτηση, μέσα σε δάση, μιας μεγάλης κατηγορίας
χρήσεων, από δεξαμενές καυσίμων και εγκαταστάσεις διαχείρισης απορριμμάτων, μέχρι μεγάλες
τουριστικές μονάδες σε παράκτιες περιοχές της χώρας. Δίνει τη δυνατότητα εγκατάστασης
ακόμα και βιομηχανικών μονάδων και επιχειρηματικών πάρκων μέσα στα δάση.
Πρακτικά, διευκολύνει τους μονοπωλιακούς ομίλους να προχωρήσουν με μεγάλη
ταχύτητα τα επενδυτικά τους σχέδια για το επόμενο διάστημα, εξασφαλίζοντας φθηνή γη, χωρίς
να υπολογίζει τις επιπτώσεις στις τοπικές οικονομίες, που συχνά βασίζονται στα δάση, τις
επιπτώσεις στην υγεία του πληθυσμού, την ανάγκη λαϊκής αναψυχής.
Συγχρόνως, το νομοσχέδιο νομιμοποιεί παράνομες εκχερσώσεις, αγοραπωλησίες,
κατατμήσεις, καταπατήσεις, αλλαγές χρήσης και αναγνωρίζει ανύπαρκτα δικαιώματα ιδιοκτησίας.
Το δασικό νομοσχέδιο, αποτελεί τη οργανική συνέχεια των προηγούμενων νόμων και της
γενικότερης αστικής πολιτικής, που αντιμετωπίζει τα δασικά οικοσυστήματα, τη γη γενικότερα,
αποκλειστικά ως πεδίο κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων. Ο αποχαρακτηρισμός μεγάλων
εκτάσεων, η υποβάθμιση των επιπέδων προστασίας του δάσους, οι εξαιρέσεις για την
προώθηση έργων μέσα στα δάση συνθέτουν την εξέλιξη της δασικής πολιτικής το τελευταίο
διάστημα. Στη βάση αυτής της μέχρι σήμερα πολιτικής, δεκάδες επενδυτικά σχέδια των ομίλων,
σε ολόκληρη τη χώρα εγκαθίστανται σε δάση και προχωράνε στον αποχαρακτηρισμό τους, σε
βάρος των λαϊκών στρωμάτων, από τα μεταλλεία Χαλκιδικής και τα σκουπίδια της Κερατέας,
μέχρι τις ΑΠΕ στη Χίο που χωροθετούνται στα πρόσφατα καμένα δάση της Χίου.
Το προς ψήφιση νομοσχέδιο εντάσσεται στη γενικότερη αστική πολιτική θωράκισης της
ανταγωνιστικότητας. Η άρση των περιορισμών χρήσης γης και οι ιδιωτικοποιήσεις αυξάνουν την
κερδοφορία των επενδύσεων και δημιουργούν νέα πεδία τοποθέτησης των
υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων των ομίλων.
Η πολιτική αυτή για τα δάση και τη γη, κρίκος της οποίας είναι και το συγκεκριμένο
νομοσχέδιο, είναι πολιτική απαραίτητη για την θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των
μονοπωλιακών ομίλων. Για το λόγο αυτό, συμπυκνώνεται σε κατευθύνσεις, σε οδηγίες, γενικότερα στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για τα δάση, για τη γη και τις χρήσεις της,
που εφαρμόζεται σε ολόκληρη την ΕΕ.
Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, δεν πρέπει να μείνουν παρατηρητές σ’ αυτή την
κατάσταση. Μαζικά, οργανωμένα, μέσα απ’ τα συνδικάτα τους, τις λαϊκές επιτροπές, να
αξιοποιήσουν την πάλη για ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής στα δάση και στις χρήσεις γης
προς όφελος του μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων , για κατάργηση του συνόλου των
αντιδασικών νόμων και των οδηγιών της ΕΕ και απόσυρση του νομοσχεδίου, για απαγόρευση
της επιχειρηματικής δραστηριότητας των μονοπωλιακών ομίλων σε δάση, αιγιαλούς και
ελεύθερους χώρους.
Το νέο δασικό νομοσχέδιο, που φέρνει προς ψήφιση η συγκυβέρνηση, προωθεί αποφασιστικά
την εμπορευματοποίηση των δασών προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, σχεδόν για κάθε
χρήση και διευκολύνει την υλοποίηση μιας σειράς επενδυτικών σχεδίων μονοπωλιακών ομίλων
σε βάρος των λαϊκών αναγκών. Υπηρετεί τον αστικό σχεδιασμό για την καπιταλιστική ανάπτυξη
του επόμενου διαστήματος και τους κλάδους που η άρχουσα τάξη προκρίνει ως κλάδους
προτεραιότητας.
Με το νέο δασικό νομοσχέδιο, επιτρέπονται πρακτικά όλες οι επεμβάσεις που
ενδιαφέρουν τους μονοπωλιακούς ομίλους στα δασικά οικοσυστήματα, εθνικούς δρυμούς,
προστατευόμενες περιοχές, συμπεριλαμβανομένων και παράκτιων, εξασφαλίζεται η «ελευθερία»
της επιχειρηματικής δραστηριότητας των τουριστικών, βιομηχανικών, κατασκευαστικών και
μεταλλευτικών ομίλων . Επιτρέπει τη χωροθέτηση, μέσα σε δάση, μιας μεγάλης κατηγορίας
χρήσεων, από δεξαμενές καυσίμων και εγκαταστάσεις διαχείρισης απορριμμάτων, μέχρι μεγάλες
τουριστικές μονάδες σε παράκτιες περιοχές της χώρας. Δίνει τη δυνατότητα εγκατάστασης
ακόμα και βιομηχανικών μονάδων και επιχειρηματικών πάρκων μέσα στα δάση.
Πρακτικά, διευκολύνει τους μονοπωλιακούς ομίλους να προχωρήσουν με μεγάλη
ταχύτητα τα επενδυτικά τους σχέδια για το επόμενο διάστημα, εξασφαλίζοντας φθηνή γη, χωρίς
να υπολογίζει τις επιπτώσεις στις τοπικές οικονομίες, που συχνά βασίζονται στα δάση, τις
επιπτώσεις στην υγεία του πληθυσμού, την ανάγκη λαϊκής αναψυχής.
Συγχρόνως, το νομοσχέδιο νομιμοποιεί παράνομες εκχερσώσεις, αγοραπωλησίες,
κατατμήσεις, καταπατήσεις, αλλαγές χρήσης και αναγνωρίζει ανύπαρκτα δικαιώματα ιδιοκτησίας.
Το δασικό νομοσχέδιο, αποτελεί τη οργανική συνέχεια των προηγούμενων νόμων και της
γενικότερης αστικής πολιτικής, που αντιμετωπίζει τα δασικά οικοσυστήματα, τη γη γενικότερα,
αποκλειστικά ως πεδίο κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων. Ο αποχαρακτηρισμός μεγάλων
εκτάσεων, η υποβάθμιση των επιπέδων προστασίας του δάσους, οι εξαιρέσεις για την
προώθηση έργων μέσα στα δάση συνθέτουν την εξέλιξη της δασικής πολιτικής το τελευταίο
διάστημα. Στη βάση αυτής της μέχρι σήμερα πολιτικής, δεκάδες επενδυτικά σχέδια των ομίλων,
σε ολόκληρη τη χώρα εγκαθίστανται σε δάση και προχωράνε στον αποχαρακτηρισμό τους, σε
βάρος των λαϊκών στρωμάτων, από τα μεταλλεία Χαλκιδικής και τα σκουπίδια της Κερατέας,
μέχρι τις ΑΠΕ στη Χίο που χωροθετούνται στα πρόσφατα καμένα δάση της Χίου.
Το προς ψήφιση νομοσχέδιο εντάσσεται στη γενικότερη αστική πολιτική θωράκισης της
ανταγωνιστικότητας. Η άρση των περιορισμών χρήσης γης και οι ιδιωτικοποιήσεις αυξάνουν την
κερδοφορία των επενδύσεων και δημιουργούν νέα πεδία τοποθέτησης των
υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων των ομίλων.
Η πολιτική αυτή για τα δάση και τη γη, κρίκος της οποίας είναι και το συγκεκριμένο
νομοσχέδιο, είναι πολιτική απαραίτητη για την θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των
μονοπωλιακών ομίλων. Για το λόγο αυτό, συμπυκνώνεται σε κατευθύνσεις, σε οδηγίες, γενικότερα στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για τα δάση, για τη γη και τις χρήσεις της,
που εφαρμόζεται σε ολόκληρη την ΕΕ.
Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, δεν πρέπει να μείνουν παρατηρητές σ’ αυτή την
κατάσταση. Μαζικά, οργανωμένα, μέσα απ’ τα συνδικάτα τους, τις λαϊκές επιτροπές, να
αξιοποιήσουν την πάλη για ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής στα δάση και στις χρήσεις γης
προς όφελος του μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων , για κατάργηση του συνόλου των
αντιδασικών νόμων και των οδηγιών της ΕΕ και απόσυρση του νομοσχεδίου, για απαγόρευση
της επιχειρηματικής δραστηριότητας των μονοπωλιακών ομίλων σε δάση, αιγιαλούς και
ελεύθερους χώρους.