Διακήρυξη του Συνδυασμού για
τις εκλογές Διοικητικού Συμβουλίου και Ελεγκτικής Επιτροπής 2016.
Συναδέλφισσες – συνάδελφοι
Βρισκόμαστε
στον έκτο χρόνο της εφαρμογής μνημονιακής πολιτικής. Μιας πολιτικής που
περνάει σαν οδοστρωτήρας πάνω από τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των
εργαζομένων, πάνω από τις ίδιες μας τις ζωές, για να διασώσει τα προνόμια και
τα κέρδη των τραπεζιτών, των εφοπλιστών και των ξένων αλλά και Ελλήνων
δανειστών.
Η συνεχής
αντίσταση των εργαζομένων έχει δημιουργήσει τεκτονικές αλλαγές στο πολιτικό
σκηνικό. Έχουμε πια την τέταρτη κυβέρνηση μέσα σε έξι χρόνια που προσπαθεί να
διαχειριστεί την εφαρμογή μνημονιακής πολιτικής χωρίς καμιά τους, ούτε και η
σημερινή, να έχει καταφέρει να σταθεροποιήσει την πολιτική και οικονομική
κατάσταση.
Πριν ένα
χρόνο φαινόταν πως επιτέλους οι εργαζόμενοι θα μπορούσαν να είχαν μια νίκη,
με την εκλογή ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, αποδείχτηκε ότι τα μνημόνια δεν «σχίζονται» τόσο
εύκολα. Αποδείχτηκε φαντασίωση η εύκολη έξοδος, το ότι η ΕΕ και το ΔΝΤ θα
αποδέχονταν τις προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης επειδή τάχα είναι
οικονομικά ορθολογικές, ότι θα μπορούσαμε να εξέλθουμε από το μνημόνιο χωρίς
σύγκρουση και έξοδο από την ΕΕ και την Ευρωζώνη.
Ο λαός
σύσσωμος έδειξε με την ψήφο του στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου ότι δεν
πτοείται απέναντι στο μέτωπο που συγκροτήθηκε και προμήνυε τη συντέλεια του
κόσμου αν τολμούσαμε να ψηφίσουμε υπέρ το ΟΧΙ. Το ΟΧΙ νίκησε ενάντια σε θεούς
και δαίμονες.
Όπως, όμως
συμβαίνει πάντοτε όταν ο λαός δεν έχει φτάσει να οργανώσει ο ίδιος τις
δυνάμεις του, οι διαχειριστές αυτής της νίκης ήταν αδύνατο να τη
διαχειριστούνε. Και το ΟΧΙ έγινε ΝΑΙ. Ήταν αδύνατο να τη διαχειριστούνε και
αυτό φαινόταν από το αντιφατικό τους πρόγραμμα. Η μοιραία κατάληξη ήταν η
υπογραφή ενός ακόμα μνημονίου.
Και ξέρουμε
πολύ καλά τι σημαίνει αυτό.
Τρίτο μνημόνιο
Σημαίνει:
--Και άλλες
περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Ήδη ξεκινήσαμε με περικοπές στους μισθούς
για τους δημόσιους υπαλλήλους και έπεται το ασφαλιστικό που είναι ένα από τα
άμεσα πεδία σύγκρουσης για όλους τους εργαζομένους.
--Μείωση των
δαπανών σε παιδεία, υγεία, ασφάλιση. Για την ασφάλιση η μείωση δαπανών που
επιβάλλει το τρίτο Μνημόνιο ανέρχεται σε 1,8 δισ.
--Νέα φοροεπιδρομή (αύξηση
φορολογίας, διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, αλλαγή κλιμακίων στον ΦΠΑ, κ.α).
--Κατασχέσεις και
πλειστηριασμούς κατοικιών.
--Φτωχοποίηση των
εργαζομένων μεσαίων στρωμάτων (αγρότες, δικηγόροι, μηχανικοί,
αυτοαπασχολούμενοι) μέσω του ασφαλιστικού (με αύξηση ασφαλιστικών εισφορών)
και του φορολογικού (με αύξηση της φορολογίας). Συνέπεια
η αναγκαστική μετανάστευση για τους νέους επιστήμονες.
--Ακόμα
μεγαλύτερη διάλυση των εργασιακών σχέσεων (απελευθέρωση απολύσεων).
--Επιτάχυνση
του ξεπουλήματος δημόσιας περιουσίας (μέσω της δημιουργίας ειδικού ταμείου).
--Και φυσικά,
όλα τα παραπάνω γίνονται για να ανακεφαλαιοποιηθούν επιτυχώς οι τράπεζες (με
τα λεφτά μας που προστίθενται στο χρέος)
Το δημόσιο στο μάτι του κυκλώνα
(ξανά)
Ο
Λεβέντης το είπε: «…[οι δημόσιοι υπάλληλοι] είμαστε αργόμισθοι» και πρέπει να
απολυθούμε. Ο Μητσοτάκης ο νεότερος θέλει να συνεχίσει τη δράση του στο
δημόσιο από κει από την άφησε (απολύσεις και αξιολογήσεις) Από πίσω και όλοι άλλοι.
Η τακτική
της κυβέρνησης είναι να κερδίσει λίγο χρόνο καθώς ξέρει ότι αργά ή γρήγορα θα
υποχρεωθεί από τους δανειστές να προχωρήσει σε απολύσεις και αξιολογήσεις.
Για την ώρα
όμως να πούμε τα εξής:
Πρώτον,
αργόμισθοι είναι οι εφοπλιστές που το 2012 πλήρωσαν 12 εκ. σε φόρους όταν οι
(υπο-στελεχωμένες) Αποκεντρωμένες Διοικήσεις εισέπραξαν από τα παράβολα των μεταναστών
50 εκ.
Αργόμισθοι
είναι οι εργοδότες της Ελλάδας που χρωστούν 14 δισ. σε εισφορές στο ΙΚΑ.
Αργόμισθοι
είναι οι ιδιοκτήτες των εταιριών διοδίων που εισπράττουν διόδια για δρόμους
καρμανιόλες και έχουν το θράσος να ζητούν (και να παίρνουν φυσικά) αποζημιώσεις
λόγω μείωσης των αναμενόμενων εσόδων.
Αργόμισθοι
είναι οι ιδιοκτήτες δεκάδων εταιριών που ζούνε από συμβάσεις με το δημόσιο,
δηλ. με κρατικό, δηλ. με δικό μας χρήμα και απαιτούνε την ακόμα μεγαλύτερη
συρρίκνωση του δημοσίου.
Δεύτερον, η
κυβέρνηση ψήφισε ήδη νόμους για τους δημόσιους υπαλλήλους:
--Νέο
μισθολόγιο (ν. 4354/15) που παγιώνει την μεσοσταθμική απώλεια του 50% του
εισοδήματος των δημοσίων υπαλλήλων και επεκτείνει, τουλάχιστο για 3 χρόνια το
«πάγωμα» μισθών και ωρίμανσης.
-- «Νέα
αξιολόγηση» ( ν.4369/16). Προσπαθεί να
προσδέσει τα επιτελικά στελέχη του δημοσίου στην απαρέγκλιτη εφαρμογή των
μνημονιακών πολιτικών (στον τρόπο που γίνεται η επιλογή –καθοριστικός ο ρόλος
της συνέντευξης – αλλά και στη συγκρότηση και λειτουργία του Ειδικού Συμβουλίου
Επιλογής Διοικήσεων –όπου προβλέπεται θέση για τον εκπρόσωπο του ΣΕΒ όχι όμως
της ΑΔΕΔΥ– και φυσικά στους παχυλούς μισθούς που προβλέπει για τα στελέχη).
Το ίδιο συμβαίνει και με την επιλογή προϊσταμένων (Γενικής Διεύθυνσης και
Διεύθυνσης) όπου αντί για τα υπηρεσιακά συμβούλια υπάρχουν ειδικά όργανα στα
οποία έχουν εξοβελιστεί εκπρόσωποι των υπαλλήλων και κυριαρχούν τα ανώτερα
στελέχη της γραφειοκρατίας (Γενικοί Γραμματείς για την επιλογή Γενικών
Διευθυντών και Διευθυντών).
--Το συνεχές
κυνήγι της καλής αξιολόγησης και της πίεσης από τα πάνω προς τα κάτω στον
απλό υπάλληλο που προωθείται με το νέο νόμο ανοίγει το δρόμο για
διαθεσιμότητες και κινητικότητα.
Σημειώνουμε
βέβαια, όπως μπορούν να διαπιστώσουν και οι πολίτες, ότι οι δημόσιες
υπηρεσίες είναι στην πραγματικότητα υποστελεχωμένες και αυτό αφορά κρίσιμες
δομές όπως την υγεία και την παιδεία.
Τέλος,
και σημαντικότερο, στο δημόσιο τομέα το κύριο δεν είναι η αξιολόγηση και πολύ
περισσότερο η απόλυση των υπαλλήλων αλλά η αξιοποίησή τους για να προσφέρουν
πραγματικό έργο προς όφελος του εργαζόμενου λαού. Αυτό όμως, η εξυπηρέτηση
των συμφερόντων των εργαζόμενου λαού, έχει εξαφανιστεί ως στόχος ακόμα και
λεκτικά μπροστά στους σκοπούς της εξυπηρέτησης της επιχειρηματικότητας, της
ευελιξίας και της αποδοτικότητας (προς όφελος της επιχειρηματικότητας ακόμα
και με καταπάτηση της νομιμότητας), της συρρίκνωσης του δημόσιου τομέα (για
να υπάρξει χώρος για αύξηση των κερδών), των απαιτήσεων των δανειστών.
Στις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις που υπηρετούμε όλοι εμείς, βιώνουμε την τεράστια έλλειψη προσωπικού που
οδηγεί στην αποδυνάμωση των φορέων. Επιπλέον αρμοδιότητες προστίθενται και
αφαιρούνται. Προβλήματα διαχρονικά (από τη σύσταση τους) δεν έχουν επιλυθεί
(Ελεγκτής Νομιμότητας – Διοικητική Δομή – Κτιριακό – Διασπορά Υπηρεσιών) παρά
της επανειλημμένες οχλήσεις μας και υποσχέσεις τους. Οι αρμόδιοι υπουργοί σε
συναντήσεις με την Ομοσπονδία μας έχουν εκφραστεί (χωρίς καμία δέσμευση) για
την αναγκαιότητα διατήρησης κι ενίσχυσης των Α.Δ. Η αναμόρφωση τους επαφίεται
στο πόρισμα επιτροπής για τον νέο «Καλλικράτη». Η εμπειρία όμως από την εφαρμοζόμενη
πολιτική καθώς και οι δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί επιβάλουν την «θερμή» επαγρύπνηση
όλων μας. Η Ομοσπονδία στο τελευταίο συνέδριό της έχει πάρει θέση για την
αναγκαιότητα διατήρησης αποκεντρωμένων κρατικών δομών στην βάση της καλύτερης
εξυπηρέτησης των πολιτών, ειδικά στη περιφέρεια. Με αυτά τα δεδομένα αποκτά ιδιαίτερη σημασία
η αξιοποίηση των συνδικαλιστικών δομών των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων
(σύλλογοι, ομοσπονδία) για τη διαμόρφωση θέσεων που θα αφορούν στις
αρμοδιότητες και στο τι υπηρεσίες θέλουμε.
Το σωματείο
Αυτό το
πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό πλαίσιο είναι που καθορίζει και τι
σωματείο θέλουμε:
--Σωματείο
που να συσπειρώνει όλους τους εργαζόμενους της Αποκεντρωμένης Διοίκησης στις
γραμμές του στην πάλη ενάντια στις μνημονιακές, αντεργατικές και διαλυτικές
για το δημόσιο τομέα πολιτικές. Όχι ένα σωματείο των διαδρόμων και των
υπουργικών σαλονιών όπου οι συνδικαλιστές θα κτίζουν τις σχέσεις τους με την
εκάστοτε πολιτική ηγεσία προς ίδιον όφελος και σε βάρος όλων μας.
--Σωματείο
με δημοκρατικές διαδικασίες, ανοικτές σε όλους, με έλεγχο από τη βάση και
λογοδοσία σ’ αυτή. Με αγωνιστική δράση αλλά και πολιτιστική δράση, και δράση
αλληλεγγύης. Σωματείο που θα στέκεται δίπλα στον κάθε υπάλληλο, θα του
συμπαραστέκεται και θα τον κινητοποιεί, θα τον κάνει συμμέτοχο στη δράση και
διαμορφωτή του αγώνα. Όχι σωματείο της ανάθεσης, του κυβερνητικού
συνδικαλισμού, της αδράνειας, του «ο καθένας για τον εαυτό του», του εργατοπατερισμού.
--Σωματείο
που θα οργανώσει τον αγώνα όχι μόνο για τα στενά μας και άμεσα συμφέροντα
αλλά τη δημιουργία ενός μετώπου με όλους τους εργαζόμενους, του δημόσιου και
του ιδιωτικού τομέα, τους εργαζομένους όλου του κόσμου, που θα στέκεται στον
πλευρό όσων πλήττονται και αγωνίζονται και θα επιδιώκει τη συνεργασία και την
κοινή δράση. Όχι σωματείο της συντεχνίας, των στενών συμφερόντων, του «να
σώσουμε το δικό μας τομάρι».
Όλοι όσοι
υπογράφουμε το παρακάτω κείμενο θέλουμε να παίξουμε ένα ρόλο προς αυτή τη
κατεύθυνση.
Συμμετείχαμε
σε κάθε απεργία, διαδήλωση και κινητοποίηση, παίξαμε πρωταρχικό ρόλο στο
συντονισμό των υπαλλήλων και τη συνεργασία με άλλα πρωτοβάθμια σωματεία στην
κατεύθυνση της αντίστασης των εργαζομένων
στις μνημονιακές πολιτικές.
Πρωταρχική λογική και
απαραίτητη για την επιβίωσή μας είναι η λογική της ενότητας των εργαζομένων πάνω
στη βάση των προβλημάτων, των αναγκών και των συμφερόντων των δικών μας και
όλων των εργαζομένων και μόνο αυτή. Μέλημα μας θα είναι το νέο ΔΣ να
προωθήσει αυτήν την ενότητα. Κομματικές ταμπέλες δε χωράνε στον αγώνα μας. Με
αυτήν τη λογική πορευόμαστε και συμμετέχουμε στο ψηφοδέλτιο της Ενιαίας
Ανεξάρτητης Αγωνιστικής Συσπείρωσης στις εκλογές τούτες. Μόνη εξάρτηση έχουμε
από τα συμφέροντα των εργαζομένων. Λογοδοτούμε σ’ αυτούς και όχι σε κομματικά
γραφεία.
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ:
- Για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις ΤΩΡΑ ώστε να ζούμε με αξιοπρέπεια από το μισθό μας. Ανάκληση όλων των μειώσεων και αναπλήρωση των μισθών στα επίπεδα του 2009. Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού. Καθιέρωση γνήσιων Συλλογικών και Κλαδικών Συμβάσεων Εργασίας εφ’ όλης της ύλης στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους τους εργαζόμενους.
- Να καταργηθούν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι και ρυθμίσεις. Να μην περάσει η διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος με τις ρυθμίσεις του τρίτου μνημονίου. Να επιστραφούν στα ασφαλιστικά ταμεία τα αποθεματικά που έκλεψαν τράπεζες, κράτος, εργοδότες (70 δις έως 2010, δομημένα ομόλογα, PSI).
- Πλήρης σύνταξη στα 30 χρόνια δουλειάς. Σύνταξη ίση με το 80% του ύψους του τελευταίου μισθού για όλους. Να σταματήσει η διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων και της μείωσης του εφάπαξ.
- Να σταματήσει η διάλυση της δημόσιας υγείας και ασφάλισης. Σύστημα υγείας, ασφάλισης και σύνταξης αποκλειστικά Δημόσιο όχι επιχειρηματικό, ανταποδοτικό και «κεφαλαιοποιητικό».
- Σε κοινό βηματισμό με όλους τους εργαζόμενους συμμετέχουμε στις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις και στην οργάνωση της αλληλεγγύης για πρόσφυγες – μετανάστες. Παλεύουμε ενάντια στη φορολεηλασία, τα χαράτσια, τις ιδιωτικοποιήσεις, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου. Να υπερασπίσουμε το δικαίωμα σε δημόσια και δωρεάν κοινωνικά αγαθά.
Ενιαία
Ανεξάρτητη Αγωνιστική Συσπείρωση
Όλοι
μαζί με το σωματείο μας
ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
- Βαγενάς Νικόλαος του Μιχαήλ (Δασαρχείο Πάτρας)
- Γεωργογιαννόπουλος Σταύρος του Χρήστου (Δασαρχείο Πύργου)
- Καραγιάννη Αθανασία (Σούλα) του Ευριπίδη (Τμήμα Διοικητικού – Οικονομικού Ηλείας)
- Καραθανάσης Μάριος του Βασιλείου (Δ/νση Τεχνικού Ελέγχου)
- Λαμπρόπουλος Σπύρος του Δημητρίου (Δ/νση Περιβάλλοντος και Χωρικού Σχεδιασμού Δυτικής Ελλάδας)
- Παπαθεοχάρης Βάιος του Νικολάου (Δ/νση Διοίκησης)
- Σαράντης Γεώργιος του Ανδρέα (Δ/νση Οικονομικού)
- Σταυροπούλου Διαμάντω (Μάντω) του Αντωνίου (Δ/νση Αλλοδαπών & Μετανάστευσης)
- Στεργιοπούλου Γιώτα του Γεωργίου(Δ/νση Διοίκησης)
- Στεφανής Δημήτριος του Αθανασίου (Δασαρχείο Αγρινίου)
ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΕΛΕΓΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
- Αλεξίου Δημήτριος του Θεοδώρου (Δ/νση Οικονομικού)
- Καζαμία Βασιλική του Κων/νου (Δ/νση Αλλοδαπών & Μετανάστευσης)
- Καραχάλιος Εμμανουήλ του Ιωάννη (Δ/νση Διοίκησης)